Przekazaliśmy 110 tysięcy euro na dożywianie i edukację najuboższych dzieci w regionie Mampikony.

Gdy pytamy Polaków pracujących w misji Mampikony na Madagaskarze, dlaczego dzieci umierają z głodu, słyszymy, że najczęstszą przyczyną jest śmierć matki przy porodzie. Do szpitala jest wiele za daleko, kobiety rodzą z pomocą znachorek. I umierają. Tylko co czwarte dziecko ma tu pełną rodzinę. Sierotą zajmuje się najczęściej babcia, pracująca na roli lub sprzedająca placki na targu. Znalezienie innej pracy graniczy z cudem. Karmi sierotę tym, co ma: bananem od pierwszego dnia życia. Wodą z cukrem. Rozcieńczonym mlekiem skondensowanym. To wszystko prowadzi do biegunek, które dla niedożywionych dzieci są śmiertelne.

Je­den po­si­łek dzien­nie: ryż i liście

Lu­dzie w Mam­pi­kony są bar­dzo ubo­dzy. Dzieci gło­dują i umie­rają z głodu. Trudno tu o je­dze­nie, bo osiem mie­sięcy w roku pa­nuje pora su­cha, a po­tem wraz z porą desz­czową nad­cho­dzą po­wo­dzie. Nie­moż­liwe jest upra­wia­nie ziemi, tak by je­dze­nia było pod do­stat­kiem. Na­wet ryż (naj­po­pu­lar­niej­sze i naj­tań­sze po­ży­wie­nie) jest spro­wa­dzany aż z Pakistanu.

Jedna puszka mleka w proszku na ty­dzień to wy­da­tek rzędu 1 mie­sięcz­nego za­robku ko­biety, która pra­cuje na roli (a tak naj­czę­ściej za­ra­biają tu babki i matki). Zresztą, na Ma­da­ga­ska­rze nie­do­ży­wione są też czę­sto dzieci kar­mione pier­sią. Gdy matka gło­duje, jej po­karm nie jest do­sta­tecz­nie pożywny.

Ma­la­ria, a na­wet bie­gunka, to wy­rok śmierci

Na Ma­da­ga­ska­rze nie­do­ży­wione są też i star­sze dzieci. Np. w re­jo­nie Mam­pi­kony pro­blem ten do­ty­czy około 30 proc. naj­młod­szych. Ryż z li­śćmi jest pod­stawą ubo­giej diety dzieci, które zwy­kle je­dzą tylko je­den po­si­łek dzien­nie. Naj­młodsi cho­rują na wszyst­kie typy nie­do­ży­wie­nia i awi­ta­mi­nozy. A je­żeli dziecko jest nie­do­ży­wione, śmierć w wy­niku bie­gunki in­fek­cyj­nej, ma­la­rii czy duru brzusz­nego to kwe­stia kilku dni.

Ponad 800 dzieci

W regionie Mampikony polscy misjonarze dożywiają i wspomagają ponad 800 dzieci. Pomoc trafia do najbardziej potrzebujących, do sierot i najuboższych rodzin. Dla niemowląt mają mleko w proszku. Starsze dzieci karmią w stołówkach, w których wydają ciepłe wartościowe posiłki (ryż, mięso, ryby, warzywa). Dzieci szkolne z najuboższych rodzin mają opłacaną naukę oraz są zaopatrywane w niezbędne przybory szkolne.

Projekt obejmuje pomocą uczniów, którzy nie mieliby szansy na edukację z następujących wiosek w regionie Mampikony: Andilambe, Ampasimatera, Antsakoamaro, Andongona i Tsimijaly. Dzięki temu wsparciu dzieci i młodzież otrzymują fundamentalną edukację w szkole od zerówki aż do klasy maturalnej. Pomocą objętych jest również kilkudziesięciu studentów.